Rozdział 7

- Melike ! - obudził mnie wrzask mojej mamy. Niechętnie podniosłam głowę, po czym ponownie opadłam na łózko. Postanowiłam zignorować moją rodzicielkę. Poprawiłam podeszki i utuliłam się cieplej kołdrą. Chciałam znowu zapaść w ten piękny sen , z którego gwałtownie mnie wyrwano..
Jednak nie dane było mi powrócić w ramiona Morfeusza. Irene wpadła do mojego pokoju jak burza.
- Dosyć tego, moja panno - powiedziała, po czym odsłoniła żaluzje. Promienie słońca zalały mi pokój .
- Przez ostatnie dni tylko leżysz, śpisz i znowu leżysz. Prezcież ty NIENAWIDZISZ spać, tymbardziej późno wstawać. A tu proszę, 13 dochodzi .
- Mamo , błagam , daj mi spokój - jęknęłam, probując zakryć głowę przed potężną falą światła . - Mam wakacje . Chcę odpocząć ..
- Odpoczywasz już tak od 4 dni . Za pół godziny widzę cię gotową . Idziemy na zakupy . - spojrzała na mnie uważnie, po czym wyszła z pokoju .
Kochana mama . Proponując zakupy, pewnie myślała, że poprawi mi humor . Daremnie . Nic nie było w stanie mi go poprawić. Mama z początku próbowała dociec, czemu jestem w takim nastroju . Nic jej nie dały troski, prośby, a w końcu i groźby. Przestała zresztą, widząc moje zdjęcie na większości plotkarskich portalach i gazetach . Od tamtej pory jej priorytetem było wyciągnięcie ze mnie , co zaszło w Londynie . Milczałam jednak jak zaklęta. Zresztą, i tak niedługo będę musiała jej o wszystkim opowiedzieć .
Cztery dni temu wróciłyśmy z Londynu . Od tamtej pory można by powiedzieć, że nie jestem sobą . Ale jak mogłoby być inaczej, skoro zostawiłam moje serce w Londynie? Tęskniłam z Harrym, tęskniłam za resztą chłopcow, tęskniłam za całym miastem . Strasznie się z tym zżyłam .
Od czasu przyjazdu do domu moim ulubionym zajęciem było spanie. W snach powracałam do Londynu . Przechadzałam się ulicami, trzymajac Harry'ego za rękę . Razem z Zaynem siedziałam w parku, cicho rozmawiając i zaśmiewając się do łez .
Tak . To głównie oni śnili mi się najczęściej . Tylko czemu gościł w nich Zayn ?
Oczywiście, mam kontakt z chłopcami. Ciągłe sms z Hazzą, skype z resztą . Tylko Malika właśnie zawsze brakuje, podobno ciągle jest zajęty . Jednak mi się wydaje, że unika kontaktu ze mną . A myślałam , że między nami się ułożyło .
Westchnęłam cicho, wstając z łózka . Teraz, gdy coraz więcej o nim myślę, on ma mnie głęboko gdzieś . Zaraz jednak popukałam się w głowę - on od samego początku miał mnie gdzieś .
Ubrałam się, na szyi powiesiłam łańcuszek od Loczka . Nie rozzstawałam się z nim.
Nie powinnam być aż taka smutna, bo przecież niedługo ich zobaczę . Harry i Niall zapowiedzieli, że przyjadą za 3 dni . Wprost nie mogłam się doczekać, ale .. no właśnie .
Mieli przyjechać tylko we dwójkę.

Obeszłyśmy z mamą chyba wszystkie sklepy. Nie było to wielkie osiągniecie, zważywszy na to, że w moim mieście nie ma zbyt dużo sklepów . Mimowolnie porównywałam wszystko do Londynu .
Zakupiłam przy okazji kilka czasopism . Byłam bardzo ciekawa, co takiego piszą o mnie i o Loczku .
- Wiesz.. chciałabym dowiedzieć się czegoś jednak od ciebie, nie tylko z gazet . - mama spojrzała na mnie uważnie, widząc, co czytam .
- Dobrze. - odpowiedziałam , i zaczęłam jej streszczać jej całą historie . Ominęłam jedynie wszystkie męczące mnie i sprzeczne uczucia . Przy okazji, przygotowałam ją na przyjazd zespołu .
O dziwo, przyjęła to wszystko na spokojnie, z uśmiechem . Ucieszyłam się, widząc, że jest ze mną .

* * *

- ZAYN! dzownimy do dziewczyn na skype ! Idziesz?! - usłyszałem wołanie Nialla .
- Nie . - odpowiedziałem krótko, siadając na przeciwko nich, tak , aby nie było mnie widać w kamerce . Blondyn jedynie pokiwał potępiająco głową.
Od razu po wyjeździe Melike, postanowiłem, że najlepiej będzie , jak zerwę całkowicie kontakt z dziewczynami . Możliwe, że to jedyny sposób , żeby zapomnieć o brunetce.
Zamknąłem oczy, słysząc jej radosny głos płynący z głośników .
Rozmawiali, śmiali się, żartowali . Z jednej strony miałem ochotę tam podbiec i włączyć się w konwersację, z drugiej zaś nie mogłem się ruszyć. Bałem sie tego, co zrobię, co powiem na jej widok .
- Melike , kochanie, jeżeli wszytsko dobrze pójdzie, to będziemy już za trzy dni . - mówił słodko Harry .
Zatrząsłem się z oburzenia . Nie wiem doprawdy , jak on tak może . Przecież Marie siedziała obok brunetki .
- Gdzi będziecie mieszkać ? z nami? - zapytała Martelie z nadzieją w głosie .
- Nie .. Harry wynajął jakiś hotel w centrum miasta . - odpowiedzial jej Niall .
- Czyli .. przyjedziecie tylko we dwoje ? - pytanie wypowiedziała melike z wyraźnym smutkiem w głosie .
- Tak, to już ustalone .
- Szkoda. Chciałabym zobaczyć was wszytskich ..
- Jeszcze nas zobaczysz, i to szybciej niż myślisz . - odpowiedział jej wesoło Liam .
W istocie , miał rację . Tak naprawdę jechali wszyscy. Oprócz mnie . Chcieli im zrobić niespodziankę . Oficjalnie , do Polski lecieli tylko Niall i Harry .
- Okejj, my kończymy . Mamy do załatwienia jeszcze parę spraw przed wyjazdem. Do usłyszenia! Niall pocałował monitor, po czym wyłączyli się .
-Zaynoldzie, rozchmurz się - zwrócił się do mnie Louis . - Idziemy się zabawić. Co ty na to? - wyszczerzył się .
- Nie mam ochoty , - mruknąłem tylko w odpowiedzi , po czym skierowałem się do swojego pokoju . Absolutnie nie miałem nastroju do jakichkolwiek imprez .
Po 15 minutach usłyszałem trzask drzwi wyjściowych . Myślałem, ze zostałem zam, jednak po chwili do mojgo pokoju zapukał Lokaty .
- Mogę ?
- Co chcesz? - warknąłem . Nasze stosunki po wizycie w Thorpe Parku były napięte . Nie mogłem zrozumieć, co kieruje moim przyacielem, on zas nie rozumiał, o co chodzi mi . Uważał , że nie robi nic złego .
- Chciałem porozmawiać. Nie chce, żebyśmy przestali się przyjaźnic przez takie coś . - westchnął .
- Niech będzie . - usiadłem i wpojrzałem na niego . - najpierw mi powiedz, co zamierzasz . Nie możesz być jednocześnie z dwoma dziewczynami .
- Wiem o tym - Harry podszedł do okna . - Nie mam pojęcia, co robić . Z jednej strony .. kocham Marie . Z drugiej zaś otrzebuję być przy Melike , nie chcę jej stracić. Nie chcę stracić żadnej z nich.
- tego nie da się ciągnąć wiecznie . One są przyjaciółkami . Prędzej czy póxniej to się wyda. Szzczerze mówiąc, to dziwie się, ze jeszcze do tego nie doszło . Marie w każdej chwili może ..
- Przestań . - przerwał mi . - Ona tego nie zrobi .
-W takim razie, co zamierzacie ? - syknąłem . Byłem coraz bardziej rozgniewany jego głupotą .
- Być ze sobą - odrzekł krótko . - im później się dowie, tym lepiej. Mając na uwadze jej dobro ..
- Czy ty siebie słyszysz ?! - krzyknąłem zirytowany - lepiej dla nie byłoby, gdybyście od razu jej powiedzieli prawdę, a nie trzymali w kłamstwie i w niepewosci ! Tylko ją bardziej krzywdzicie .
- Tak? - odwrócił się od okna, podszedł do mnie i spojrzał głęboko w oczy . - To dlaczego sam jej o tym nie powiesz ?
Milczałem .
  - I czemu się nia tak bardzo przejmujesz? Nie lubiłeś jej . Wręcz nienawidziłeś . Odmówiłeś wyjazdu razem z nami, twierdząc, że nie masz po co, że nic cię tam nie ciągnie . A teraz co ? Bawisz się w anioła stróża na odległość ? - cedził bezlitośnie, nie przypuszczając nawet, ile każde jego słowo sprawia mi bólu .
- Zayn . Powiedz mi . Czemu nas kryłeś ? Czemu mimo tego chcesz, żeby dowiedziała się prawdy ?
- Robiłem.. robiłem to z tego samego powodu co wy . Żeby nie cierpiała .. - odparłem cicho . - I dlatego, że nie powinna się dowiedzieć tego ode mnie . Tylko od ciebie . Ona naprawdę cię kocha . Pomyśl o tym, zanim popełnisz kolejne głupstwo . A teraz WYJDŹ .

* * *

- Zauważyłaś, że Marie ma nowy naszyjnik ? Nie miała go przed wyjazdem do Londynu , ani też nie pamiętam, żeby taki kupowała . Poza tym , wygląda na bardzo drogi . - powiedziała do mnie cicho Martellie . Popatrzyłam na szyję zagapionej w ekran komórki blondynki, zajętej pisaniem sms . W rzeczy samej, wisiał na niej piękny nowy łańcuszek z dużą srebrną zawieszką w kształcie aparatu fotograficznego .
- Czy myślisz o tym samym co ja ? Już w Londynie była taka .. jak nie ona . - odszepnęłam.
- Coś czuje, że nasza Marie sie zakochała . - Martellie zachochotała . - i chyba ze wzajemnością . Jak myślisz ? Liam , Zayn czy Lou ? Zresztą, tak czy inaczej, zaraz się tego dowiemy . - mrugnęła do mnie znacząco .
Złapałam za poduszkę i rzuciłam się na blondynkę .
- Wiemy, co ukrywasz . - powiedziałam poważnie . W rzeczywistości musiałam się powstrzymywać od śmiechu . - Nie wybaczę ci tego .
- Ale.. jak? Skąd .. skąd wiesz ? - na jej twarz pojawiło się przerażenie. Z-zaraz wam wszytsko wytłumaczę ..
- I to szybko . - zażądała Martellie . - Mów zaraz , który jest tym szczęściarzem .
- yy .. co ? - blondynkę zatkało .
- No ten , w którym się zakochałaś . Ten, z którym ciągle smsujesz z uniesieniem na twarzy . Ten , który kupił ci to . - poruszyła znacząco brwiami , wskazując na jej szyję . - Ten , z którego miałaś się nam zaraz wytłumaczyć .
- aaa .. oh . O to chodzi . - odetchnęła z wyraźną ulgą .
- a co myślałaś ? - podchwyciłam temat , ale nie uzyskałam odpowiedzi . - No , w każdym razie , mów szybko . Który to ?
- Wszytsko w swoim czasie. Niedługo się dowiecie . Na razie .. muszę się wszytskiego upewnić .

_______________________________________________
mam nadzieję, ze nie jest aż tak źle, jak mi się wydaje .
coś czuję , że zawalam :/

nie bądźcie złe , że 'zniszczyłam' harry'ego XD tak już miało byc, a fabuły nie mam zamiaru zmieniać .
I dziękuuję bardzo za '43 komenatrze i tyle wyświetleń :o Jest mi bardzo miło, szczególnie jak przechodziły mi już myśli, żeby dać prolog .